Elinde kurumuş ekmek parçası sıska bebenin.
Boğazdaki yalıda havyar beğenmeyen dedenin.
Devlet malı kemiren kör fare baştacı, bu çağda.
Bin yaşayan yılanlar cirit atıyor, kutsalım dağda.
Ne menem yavşaklık, dürüst insana kör bakış.
Tarih tekerrürden ibaret, sekteye uğrar her akış.
Gırtlaklarına kadar hakka batık, obur timsahlar.
Garibe dokunmuşsa zulüm, sana da gelir ahlar.
Çökmüş bir karanlık, her adi bir filizi yer bağda.
Kurumuş asma dalları, keçinin gözü kof sağda.
İnsan bir ar eder, duyar insan yoğun bir utanma.
Orman kurtulamaz bir ağaçtan başlarsa yanma.
Bir kuşak peydah oldu değersiz, bozuk zürriyeti.
İnsanlar kaybederse anlar, bir çift göz hürriyeti.
Devlet malı denizmiş güya, tuzlu sudur o, çakal.
İçtikçe kanmayanlar, kurur ruh, biraz insan kal.
Hakikatli insana şaşı gözle bakan semiz körler.
Yılan gülbahçesini talan etse bin yaşasın derler.
Bilinir tümü, yazılır ruha, bitmeyen zift tekerrür.
Bugün kapıda ürenler, yarın başka kapıda ürür.
Dünya tüm insanlığın, nedir bu açgözlü talan.
Nesnelere duyulan acı aşk, her gün başka yalan.
Biter zaman, biter can, geriye hoş bir sada kalır.
Zayıf ağaç, semiz ağaçtan hakkını mutlaka alır.
Bir canlı aç uyuyorsa hicap duymaktır hak olan.
Bilge insana şeref verir, haya ve adaletle dolan.